شهلا پورامیری - در ادامه سلسله گفتوگوهای کرمانشهر با افتخارآفرینان خانواده بزرگ شهرداری کرمان، اینبار به سراغ عادل طائی هندبالیست تیم سابق هندبال شهرداری کرمان رفتیم، که حاصل این گفتوگو از نظرتان میگذرد.
ابتدا کمی از خودتان برای خوانندگان نشریه بگویید.
عادل تایی هستم از پرسنل اداره درآمد شهرداری کرمان به صورت استیجاری با اداره درآمد همکاری میکنم، از ۱۴ سالگی عضو تیم هندبال شهرداری بودم و تا سال گذشته همچنان هندبال بازی میکردم.
چرا تا سال گذشته ؟
امسال با هیچ تیمی به توافق نرسیدم و در جایی بازی نمیکنم، اما برای اینکه آمادگی جسمانیام را از دست ندهم، تمریناتم را منظم انجام میدهم.
از سوابق ورزشی خود بگویید و سابقه حضور در چه تیمهایی را دارید؟
از زمانی که شهرداری کرمان تیم هندبال را به شهرداری زرند واگذار کرد به مدت یک سال شهرداری زرند بودیم و بعد تیم زیر نظر باشگاه مس رفت تا سال گذشته با تیم مس بودم.
یک سال نیز در فردوس مشهد بازی کردم. از ۱۶ سالگی وارد تیم بزرگسالان هندبال شهرداری شدم که در لیگ برتر حضور داشت و. همچنان هم لیگ برتر بودیم و هستیم.
سابقه حضور در تیم ملی نوجوانان و جوانان را نیز دارم به مدت دو سال در سالهای ۸۳ و ۸۴ عضو تیم ملی نوجوانان بودم و دو نیز سال عضو تیم ملی جوانان و سه سال عضو تیم ملی بزرگسالان بودم.
مقام دوم آسیا و چهارم جهان را به همراه تیم ملی نوجوانان کسب کردیم و مقام سوم آسیایی را نیز به همراه تیم ملی جوانان به دست آوردیم و در رقابتهای باشگاهی شش مقام لیگ برتری داریم
به همراه تیم شهرداری کرمان سه مقام اول دوم و سوم را کسب کردیم و همراه تیم مس هم به مقام دوم و سوم را به دست آوردیم . با تیم فردوس دوم لیگ برتر شدیم و با تیم شهرداری کرمان در جام باشگاههای آسیا سوم شدیم.
به عنوان یک ورزشکار به چه مشکلاتی روبرو بوده و هستید؟
مطالبات زیادی از باشگاههای مختلف داریم که هنوز وصول نشدهاند. بعد از این همه سال بازی حرفهای هنوز بیمه نیستیم . همه زندگیام را روی ورزش گذاشتم، اما هنوز بیمه نیستم و شغل درست و حسابی نیز ندارم قبلاً در طراحی و نظارت شهرداری و همچنین در شهرداری منطقه یک کار میکردم که به دلیل پرداختن به ورزش مجبور به ترک کار شدم و بعد از ۴ سال مجدد به شهرداری بازگشتم، به دلیل داشتن همسر و دو فرزند و همچنین مشکلات مالی فراوان، از شهردار محترم میخواهم در خواست به کار مرا قبول کند.
اگر بهترین ورزشکار دنیا باشی اما آسیب ببینی تمام است، فراموش میشوی، هیچ کس حتی سراغی از تو نمیگیرد.
تلخترین و شیرینترین خاطره ورزشیات چیست؟
بهترین دوران ورزشی سالهای ۸۶ تا ۸۸ بود که در تیم شهرداری کرمان بازی میکردم. شیرینترین خاطرهام در ورزش، اولین بار که مقام دوم آسیا را با تیم نوجوانان کسب کردیم برای من خیلی شیرین و دلپذیر بود و با کسب مقام دوم آسیا به رقابتهای جهانی قطر راه یافتیم در آنجا بازی کردیم و چهارم شدیم . تلخترین خاطرهام میتوان گفت مربوط به زمانی است که به همراه تیم ملی جوانان در مسابقات آسیایی بودیم که به مصاف تیم عربستان رفتیم اگر بازی را میبردیم به فینال راه مییافتیم اما متاسفانه باختیم و حذف شدیم، چهارم آسیا شدیم.
به نظر شما اخلاق ورزشی به چه معنی است؟
اخلاق ورزشی یعنی مرام پهلوانی، یعنی نباید افتخارات ورزشی سبب پدید آمدن غرور شود. به قول معروف درخت هرچه پربارتر سر به زیرتر بنابراین یک انسان پربار و فرهیخته نیز نباید اجازه دهد غرور بر وی چیره شود چراکه اگر مقامی بدست میآید از دعای خیر مردم است و قطعا لطف خدا شامل حال وی شده که او چنین جایگاهی یافته است. به نظر من اخلاق ورزشی یعنی اینکه ورزشکار پیرو اخلاق پسندیده ورزشی باشد تا میتواند دست ناتوانان را بگیرد و همواره شکر خدا را به جای بیاورد.
سخن آخر.
از همه کسانی که در امر ورزش برای این مردم تلاش میکنند، تشکر میکنم
از مسئولان میخواهم کاری کنند که تنها دغدغه ورزشکار فقط ورزش باشد نه اینکه در پی نان باشد. اگر روزی تنها دغدغه ورزشکاران فقط ورزش باشد، ورزش ایران در جهان خواهد درخشید. اما اگر ورزشکار مجبور باشد در کنار ورزش کردن به کار کردن و کسب در آمد بپردازند، قطعا از ورزش حرفهای دور خواهد شد و دور خواهد ماند و تمام توانش را روی این قصه نخواهد گذاشت. کسی که به ورزش حرفهای میپردازد، نمیتواند دنبال چیز دیگری برود.