رسانه‌های حرفه‌ای در محاق
بدون تردید فضای مجازی و امکانی که این فضا برای فعالیت‌های رسانه‌ای و تبلیغاتی ایجاد کرده است، امکانی منحصر به‌فرد است و بر زندگی ما تاثیر غیرقابل انکاری گذاشته است. اکنون هر کدام از ما در صورتی که اندک انگیزه‌ای برای کار رسانه‌ای داشته باشیم می‌توانیم برای خود صفحه یا کانالی درست کنیم و هرچه می‌خواهد دل تنگ‌مان بگوییم، و به هر شکلی که دل‌مان خواست. یا اگر بخواهیم کار و فعالیت خودمان را تبلیغ یا به اصطلاح رایج‌تر شده «پرزنت» کنیم، باز هم می‌توانیم، و ایضا به هر شیوه ممکن.
در این بین نه دیگر لازم است برای چاپ مطلب‌مان منت دبیر سرویس یا سردبیر نشریه‌ای را بکشیم و نه برای تبلیغ کار و کالامان به موسسات تبلیغاتی پول بپردازیم.
این‌ها که می‌گویم واقعیت است و هیچ شک و شبهه‌ای هم در آن نیست. راستش را بخواهید خیلی هم بد نیست لااقل‌اش این است که در مسیر نظام سلطه رسانه‌ها و موسسات تبلیغاتی، دست انداز درست می‌کند و آدم‌های سلطه‌گر را، اگر در این حوزه باشند،با چالش جدی روبرو می‌کند.
اما بدی‌های فراوانی هم دارد،از جمله: به هم ریختن ملاک‌های ارتباطی و اطلاع رسانی حرفه‌ای،که یکی از جدی‌ترین آسیب‌هایی است که فضای مجازی به رسانه‌ها و به‌تبع آن به فرهنگ جامعه وارد آورده است و بنیان رسانه‌ها و مطبوعات حرفه‌ای را متزلزل کرده است.
کسی نمی‌گوید فضای مجازی بد است،اما اینکه باعث شده فرق بین خبر و شایعه از بین برود، بسیار بد است.اینکه موجب گردیده فرق بین نقد، که یک عمل ذهنی روشمند است با خرده‌گیری و اتهام زنی که یک عمل فرودستانه است، از بین برود از آن هم بدتر است. اینکه سبب شده گزارش کردن از یک اتفاق، که یک عمل حرفه‌ای است و برای نوشتنش باید به هزار و یک مهارت مجهز باشی، با گذاشتن چند عکس تبلیغاتی که از عهده هرکسی برمی‌آید، یکسان شمرده شود، از هر دو مورد قبلی بدتر است. دیگر از قیاس مصاحبه و یادداشت‌های حرفه‌ای و روشنگرانه با موارد جعلی‌اش می‌گذرم که به گمانم در خانه اگر کس است، یک حرف بس است.معلوم است که انجام یک مصاحبه تسلط بر بحث می‌خواهد و بر آمدن از پس چالش را لازم دارد، اما تنها ذکر یک نقل قول برای پیشبرد مطلب در فضای مجازی کار هر فرد بی‌دانشی هم می‌تواند باشد.
این مقدمه کوتاه را گفتم تا از 2 گروه گلایه کنم:
یکی،اهالی رسانه که بعضا به دلیل عملکرد ضعیف و غیر حرفه‌ای خود فضا را برای رقیب غیر حرفه‌ای در فضای مجازی باز کرده‌اند و دیگر آن دسته از مسئولان و مدیرانی که حضور در فضای تبلیغاتی را خوشتر از چالش با نشریات و مطبوعات حرفه‌ای می‌دارند.
در پایان لازم می‌دانم تاکید کنم که فضای مجازی و امکانی که برای تعامل بیشتر جامعه بشری با یکدیگر فراهم می‌آورد، به خودی خود همه حسن است، آنچه آسیب‌زا است، برخورد غیر تخصصی و عام‌گرایانه با بعضی از محتویات و مندرجات آن است که از منظر نگارنده این سطور رسانه‌های حرفه‌ای و مخصوصا رسانه‌های حرفه‌ای و کم رمق محلی را در محاق می‌برد.
رضا شمسی
