گزارشی از پروژه توانمندسازی زنان منطقه شفیع آباد
در گفت‌وگو با نینا امین‌زاده گوهرریزی، الاهه آذرنوش و فریبا رادی
دنیای ما را رنگی‌تر کنید
این روزها همه‌ی خانه‌ها مثل هم هستند، همه مثل هم حرف می‌زنند، مثل هم لباس می‌پوشند، تفریحات‌شان مثل هم است و خلاصه جهان به سمت یکدستی پیش می‌رود.
دیگر نمی‌شود به این راحتی‌ها با نگاهی به خانه و لباس و حرف زدن یک آدم پی به طبقه اجتماعی او ببرید یا اینکه بفهمید اهل کجاست. من اما دلم می‌گیرد از این همه یکسانی، که ارمغان دنیای مدرن است، انگار یکی دیگر دارد خانه‌ها و لباس‌های ما را برایمان طرح می‌زند و ما تنها انتخاب‌های محدودی داریم.
این یکدستی و تکرنگی این روزها دیگر گریبان روستاهای ما را هم گرفته، گویش‌ها و لباس‌ها و معماری‌ها و موسیقی‌های بومی کم کم دارند رنگ می‌بازند تا هرچه بیشتر به رنگ غالب نزدیک شوند. در این میان اما اگر بخواهیم خوشبین باشیم حرکت‌هایی چند توجه آدم را به خود جلب می‌کنند؛ مثلا همین جشنواره موسیقی نواحی که با هدف حمایت از موسیقی نواحی مختلف کشور هر ساله برگزار می‌شود.
و اما حرکت دیگری از همین گونه که توجهم را بسیار به خودش جلب کرد، تشکیل گروه زنان «گوجینو» در روستای شفیع آباد در دهستان تکاب بود؛ نمی‌خواهم داستان آن را کامل شرح دهم تنها این را بگویم که گوجینو به معنای نوعی حصیر است که در آن منطقه بافته می‌شود و این گروه که روز اول در یک پروژه تسهیل گری با کمک نینا امین‌زاده گوهرریزی تشکیل شد و تنها کارش تولید و فروش صنایع دستی منطقه بود، در میانه راه به احیای معماری‌های بومی با کمک الاهه آذرنوش رسید و حالا خودش تسهیل‌گرانی چون فریبا رادی دارد که به کمک زنانی در جوامع بومی و حاشیه‌های شهر می‌شتابند؛ زنانی که با داشته‌هایشان مثل صنایع دستی، مواد غذایی و .... می‌خواهند دنیای بهتری برای فرزندان‌شان و جهانی رنگارنگ‌تر برای ما خلق کنند. باید دستان‌شان را بگیریم و به آنها بگوییم خدا قوت! دنیای ما را رنگی‌تر کنید!
در این میان اما اتفاقات دیگری هم افتاد که داستانش مفصل است؛ این داستان مفصل را با من در سه گفت و گو با نینا امین‌زاده گوهرریزی، الاهه آذرنوش و فریبا رادی در شماره 644 نشریه کرمان‌شهر دنبال کنید.
