شهلا پورامیری - در ادامه سلسه گفت‌وگوهای کرمان‌شهر با نام‌آوران ورزشی خانواده بزرگ شهرداری کرمان، این‌بار به سراغ دخترخانمی رفتیم که به گفته خودش آرزوهای بزرگی در سر دارد. هر چند از ناملایمات خسته است، اما هیچ گاه ناامید نشده است. حاصل این گفت‌وگو از نظرتان می‌گذرد.
ابتدا خودتان را معرفی کنید، از ارتباط‌تان با خانواده شهرداری را بفرمایید و اینکه از چه سنی به ورزش کاراته روی آوردید؟
فرحناز رستمی هستم متولد ۱۳۸۰ و پدرم آقای محمود رستمی از پرسنل فضای سبز منطقه ۲ شهرداری کرمان است. از ۱۴ سالگی ورزش کاراته را شروع کردم و همچنان اد امه می‌دهم.
تاکنون چه مقام‌ها و عناوینی کسب کرده‌اید؟
ورزش کاراته را از صفر شروع کردم و در طی دو سال کمربند مشکی گرفتم .سال ۹۵ و ۹۶ دو عنوان قهرمانی در مسابقات سبک شوتوکان کسب کردم و سال ۹۵ در مسابقات کاتای تیمی دوم شدم. کمربند مشکی دان یک کاراته سبک شوتوکان دارم. در هشتمین دوره مسابقات قهرمانی کشور سبک شوتوکان J.K.A که سال ۹۶ در مشهد برگزار شد، شرکت کردم و مقام نخست را در رشته کومیته به دست آوردم. دو عنوان قهرمانی کشور در سبک شوتوکان دارم و در مسابقات قهرمانی استان سال ۹۴ در بخش کمیته و کاتا هر دو سوم شدم.
از آرزوهایت بگو. آیا برای آینده‌ات برنامه‌ای داری؟
آرزوهای بزرگی در سر دارم. آرزوهایم زیاد است، می‌خواهم در مسابقات المپیک شرکت کنم آرزو دارم باشگاه خودم را داشته باشم و به بچه‌های بی‌سرپرست و کم بضاعت کمک کنم چون کسی را ندارند. من خودم طعم تلخ غلبه مشکلات مالی بر موفقیت را چشیده‌ام، پس می‌خواهم کمکی هر چند کوچک برای آنان باشم، شاید لبخندی بر لبی بنشانم.
تلاش می‌کنم ملی‌پوش شوم، اما متاسفانه در کرمان، برای ملی پوش شدن باید خودت هزینه کنی و اگر از عهده مخارج و هزینه‌های شرکت در مسابقات بر نیایی محکوم به شکست هستی. چه بسا استعدادهای فراوانی که به دلیل نداشتن توان مالی هرگز شکوفا نشدند و نخواهند شد و چه بسا ورزشکاران با استعدادی که اگر توان مالی داشتند، پرچم کرمان را به احتزار در می‌آوردند و برای کرمان افتخارآفرینی می‌کردند.
در مورد خودم باید بگویم متاسفانه به دلیل اینکه هزینه‌های شرکت در مسابقات بسیار بالاست از عهده آن بر نمی‌آیم. تا کنون نتوانسته‌ام در مسابقات زیادی شرکت کنم. من رویای شرکت در مسابقات جهانی را در سر دارم. متاسفانه از ورزش‌های رزمی حمایت مالی چندانی صورت نمی‌گیرد.
ما اسپانسر و حامی مالی نداریم در ورزش‌های رزمی و انفرادی هزینه‌های و شرکت در مسابقات زیاد است که ترجیح می‌دهم کمتر در مسابقات حتی مسابقات داخلی شرکت کنم.
آیا تا به حال شده است که نخواهی ادامه بدهی؟
خیلی وقت‌ها به دلیل مشکلات مالی و زیاد بودن هزینه‌های شرکت در مسابقات، می‌خواستم که منصرف شوم، حتی در بسیاری از مواقع در مسباقت شرکت نکرده‌ام، اما خوشبختانه حمایت پدر و مادرم را دارم هرچند توان مالی زیادی ندارند ، اما همین که کسی با حرف‌هایش حمایتم کند، راضی‌ام. من و هم تیمی‌هایم به مسابقات زیادی رفتیم عناوین مختلفی کسب کردیم، اما تاکنون هیچ یک از مسئولان یک تشکر ساده هم نکرده و تاکنون دیده نشده‌ایم. این موارد هر کس را دلسرد می‌کند.
چرا به ورزش رزمی روی آوردید و برای ورزش حرفه‌ای کاراته را برگزیدید؟
چون علاقه و استعدادم را در ورزش کاراته می‌بینم، زندگی کردن بدون ورزش برایم سخت است. روح و جسم انسان در ورزش‌های رزمی پرورش می‌یابد.
چه انتظاری از مسئولان دارید؟
برخی از داوران با تعاملات و پارتی بالا می‌آیند و داوری مسابقات را بر عهده می‌گیرند کسانی که استعداد دارند. از مسئولان می‌خواهم کسانی که استعداد دارند با کسانی که پول دارند، برابر باشند، از آن‌ها می‌خواهم که به استعدادها توجه شود.
سخن آخر.
از پدر و مادرم که با وجود مشکلات مالی سختی‌ها را به جان خریدند و عاشقانه من را حمایت کردند تشکر می‌کنم من با تشویق‌های برادرم به این ورزش روی آوردم و از این بابت خوشحالم .از مربی‌ها و تمام کسانی که من را کمک کردند ،تشکر می‌کنم و آرزو دارم هیچ رویایی و هیچ استعدادی به دلیل مشکلات مالی مدفون نشود.
