نگاهی به فیلم «تگزاس 2» به بهانه اکران آن در سینما مهتاب کرمان
خنده و دیگر هیچ!
اگرچه فروش فیلمها موجب روشن ماندن صنعت سینما میشود و خصوصا در این آشفته بازار اقتصادی گردش مالی در سینما، امر مثبتی ارزیابی می شود اما متاسفانه این اتفاق توسط آثار نازلی رخ میدهد که موجب پایین آمدن سطح سلیقه تماشاگر و همچنین تاثیرات مخرب فرهنگی میشود. چندین سال است که سینمای ایران شاهد تولید روز افزون آثار به ظاهر کمدی اما در اصل لوده و سطحی است که متاسفانه به جهت فروش بالا، تولیدشان همچنان ادامه دارد، به طوری که شاهد دنبالههای این فیلمها و قسمت 2 و 3 برخی از آنها هستیم.
به طور مثال فیلم بسیار ضعیف «تگزاس» در سال گذشته فروش قابل توجهی داشت و همین امر موجب شد که قسمت دوم این فیلم هم در طی چند ماه اخیر ساخته و روانه سالنهای سینما شود و جالب اینکه این قسمت هم با استقبال مخاطبین روبرو شده است اما به راستی دلیل فروش آثاری این چنین چیست؟ پاسخ به این سوال نیاز به بحث و کنکاشی مفصل دارد که در این مقال جایی برای آن نیست، تنها در این مطلب میکوشیم نکاتی را واکاویم:
« تگزاس 2» از جنس به اصطلاح کمدیهایی است که موقعیت طنز در آن براساس سطح پایین درک و شعور شخصیتهای داستان شکل میگیرد. کلیت فیلم از جهت ساختار شامل مجموعهای از کلیپهای کوتاه است که بهصورت مداوم در حال تکرار میباشند. کلیپهایی که در آن شخصیتها مدام در حال انجام اعمال و رفتار احمقانه و از روی حماقت میباشند. «تگزاس 2» سرشار از موقعیتهای کمیکی یا بهتر بگوییم لوده بازی است که برگرفته از شوخیهای فضای مجازی میباشد و بدتر از این اجرای ضعیف همین شوخیها با نازلترین شکل ممکن میباشد. شوخیهای قدیمی و نخ نما شدهای که هر مخاطب ایرانی آن را بارها شنیده است. فیلم فاقد فیلمنامه و روایتی منسجم و مشخص است انگار که چند خرده روایت را به هم دوخته باشند و از این رو مجموعه موقعیتهایی که در قصه شکل میگیرد بی آنکه منطق مشخصی را شامل شود، یکی پس از دیگری در داستان روایت میشوند. از چهارشنبه سوری گرفته تا فروشندگان مواد مخدر و یک باند خلافکار عجیب و غریب و به شدت مضحک در تهران که هیچ دلیل منطقی در آن نیست. کارگردان دست به هر دری زده و فیلمنامه سرگردان اثرش میزبان هر اتفاقی که فکر کرده بوده است. وبه هیچ وجه هم برایش مهم نبوده که آیا در اثرش نشانی از روایت یا ساختار سینمایی یافت خواهد شد یا خیر! شخصیت هایی که در داستان مشاهده میکنیم نه بر مبنای منطق طراحی شدهاند و نه کوچکترین ویژگی شخصیتی که باعث درک مخاطب از آنها شود. از همین رو است که بازیگران بر اساس شخصیت معیوبی که از آنها طراحی شده با هر شیوهای خصوصا لودگی سعی در آن دارند مخاطب را به هر شکل لوس و خنکی بخنداند. شاید تنها نکته مثبتی که بتوان در«تگزاس 2» یافت این باشد که غلظت شوخیهای جنسی اثر به نسبت آثار این روزهای سینمای ایران کمتر است و ترجیح بر این بوده که از این فضا تا جایی که امکان داشته دوری شود، هرچند که این موضوع باعث نشده شوخیهای پرمغزی در فیلم یافت شود. «تگزاس 2» کمدی ضعیف، آشفته و بیمنطقی است که در حد و اندازه نمایش بر پرده سینما نیست. باید به این نکته توجه داشت که استقبال از چنین آثاری مهر تاییدی بر کیفیت ودنبالهدار شدن و ساخته شدن قسمت سوم آن نیست گرچه شنیدهها حاکی از این است که ساخت قسمت سوم آن در راه است و این جای تاسف است که با ساخت چنین آثار سخیف و ضعیفی همچنان سطح سلیقه تماشاگران پایینتر خواهد رفت.
رضا کرمانی